Kao i predhodnih godina ,mesec Jun je vreme za kretanje na biciklisticke ture koje su se planirale mnogo ,mnogo ranije da bi konacno 10 juna ,rano ujutru krenuo na turu koju sam planirao cele zime .Beocin,Novi Sad,Titel,Idvor,Kovacica,Alibunar,Ramska skela ,Srebrno jezero,,Djerdapska klisura,Lepenski vir,Golubac,Donji Milanovac....Preporucujem ovu turu ...Zasto? Morate probati i videcete zasto.Dvoje mladih Rusa cak iz Sant Petersburga koje sam sreo na Ramskoj skeli ,znaju zasto .Zamislite ,cak otamo biciklovima..bravo i svaka im cast.
Novi Sad
...da taj toliko puta spominjani naš Petrovaradinski kameralni grad, koji leži na drugoj strani Dunava u bačkoj županiji na zemljištu Sajlovo, silom naše kraljevske moći i ugleda iz ranije navedenih razloga učinimo svojim slobodnim kraljevskim gradom i da ga uvrstimo, primimo i upišemo u broj, krug i red ostalih naših slobodnih kraljevskih gradova našeg kraljevstva Ugarske tako i naših nasljednih zemalja, ukidajući mu dosadašnje ime Petrovaradinski Šanac, nađosmo za dobro da se ubuduće zove i da mu naslov bude Neoplanta, mađarski Uj-Videgh, njemački pak Ney-Satz.
Novi Sad uskoro postaje središte trgovine na Dunavu u južnoj Ugarskoj i najznačajniji kulturni i prosvjetiteljski centar Srba u Ugarskoj, zbog čega dobiva i danas često korišten naziv Srpska Atina. Ramska tvrdjava Prva legenda o postanku naselja Ram vezuje se za osnivače Rima, ni manje ni više nego braću Romula i Rema. Izvesno je da je u naselju Ramu boravio i zloglasni Hunski vođa Atila, poznatiji pod nadimkom Bič božiji, pa čak i Aleksandar Makedonski.
Turski izvori ovo naselje nazivaju Ihram Haram. Legenda kaže da je turski sultan Bajazit II, obilazeći svoje vojnike, zastao da se odmori na brežuljku sa koga se pružao lep pogled na Dunav i suprotnu ugarsku stranu (Dunav je bio granica između Turske i Ugarske). Sedeći tako na prostirci – ihramu (turski naziv za ćilim), kažu da je zaspao. Kada se probudio osećao se kao preporođen. Posle je naredio da se na mestu njegovog ihrama sagradi tvrđava, koja je po ihramu i dobila ime. Istorijski izvori govore da je današnja tvrđava delo upravo Bajazita II. Letopisi su zabeležili da je Bajazit II (1430-1512) posle smrti Mehmed Paše, preuzeo vlast i obnovio Ram i Kulič (takođe tvrđava) za potrebne borbe vatrenim oružjem. Kule imaju veliki broj otvora za topove, čak 36, mnogo više nego Kalemegdanska tvrđava Lepenski vir Lepenski vir je mezolitsko i neolitsko nalazište na desnoj obali Dunava u Đerdapskoj klisuri, istočna Srbija. Središte je jedne od najznačajnijih i najsloženijih pretpovijesnih kultura, koja je nazvana po dunavskom viru — „Lepenski vir.“ Na tom lokalitetu nastala su jedna od prvih sela u Europi, otprilike između 6000. i 5000. godine prije Hrista. Ljudi su naselili te prostore jer je ondje uvek bilo mnogo ribe, pa su se tako mogli nastaniti na jednom mestu tokom ciele godine. Ispod naselja starčevačke kulture (Lepenski vir IIIa i IIIb) otkriveni su ostatci 7 slojeva naselja mezolitičkih ribara i lovaca (Protolepenski vir, Lepenski vir Ia-e, Lepenski vir II) prema kojima je definirana mezolitička, odnosno protoneolitička kultura Lepenskoga vira, raširena na području Đerdapa. U naselju su se nalazila staništa u obliku trapeznoga kružnog isečka. Na čvrstoj zemljanoj podnici premazanoj crvenkastim vapnencem bilo je pravokutno ognjište od kamenih blokova i popločani ulaz. Uz ognjište su se nalazili kameni žrtvenici i velike figuralne (ljudski lik, ribe) ili apstraktne skulpture izrađene od riječnih oblutaka. Staništa su sva bila okrenuta prema rijeci tako da su u sredini tvorila slobodan prostor – trg. Golubacka tvrdjava Prvi put u istorijskim izvorima Golubačka tvrđava se pominje 1335. godine kao utvrđenje sa ugarskom vojnom posadom. Iako je osnovana pre pomenute godine, ne zna se ko ju je i kada tačno podigao. Njeno ime na srednjovekovnim kartama ispisano je na različitim jezicima: Galambas, Galambocz, Colombazo, Columbaz, Columbarum, Taubersburg, Tawbenstein, Peristerin, Giwerdzinlik… i u svakom osnovu čini reč -golub. Misteriju imena objašnjavaju srednjovekovne legende, a jedna od najpoznatijih govori o osmanskom zapovedniku grada koji se zaljubio u lepu meštanku Golubanu. Odbijajući da uđe u njegov harem, Golubana je kažnjena tako što je okovana za stenu da bi se pokajala. Njeno odbijanje pokornosti turskom komandantu odvelo ju je u smrt. Po njoj, Tvrđava je dobila ime Golubac, a stena, koja i danas viri iz Dunava, nosi ime ”Baba-kaj” ( tur.” pokaj se”).Golubačka tvrđava podignuta je na samom ulazu u Đerdapsku klisuru, na mestu gde Dunav najširi u svom toku prelazi u tesnac Karpatskih planina. Tvrđava je predstavljala važno srednjovekovno vojno pogranično utvrđenje, planski građeno zbog vojno-strategijskog značaja mesta. Odavde se lako mogao kontrolisati sav kopneni i vodeni put koji je povezivao istok i zapad, a strme i nepristupačne Ridanske litice, na kojima je izgrađena Tvrđava, i sama reka, bili su joj prirodna zaštita. Zbog ovakvog položaja, tokom XIV i XV veka, pogranične sile, Ugarska i Srbija, a potom i Otomanska imperija, borile su se da osvoje Golubačku tvrđavu jer su time sticali kontrolu i moć nad državnom granicom.
